امیر طاهری- الشرق الاوسط: قرارگرفتن "داعش" در مرکز توجهات رسانه ای، مسئله ی "سوریه" را به حاشیه رانده است؛ لیکن در حقیقت این بحران سوریه است که در قلب کانون اشوب قراردارد و خاورمیانه را متزلزل ساخته است. از انجا که شواهد موجود دال بران هستند که کشورهای دموکراتیک غربی و متحدین منطقه ای انها، به قصد رویا روئی با رژیم حاکم بر سوریه وارد ماجرا نشده اند، چشمانداز امیدبخشی به برقراری صلح و ثبات منطقه ای درپیش نیست؛ زیرا پدیده ی "داعش" نتیجه و پیامد بحران، سوریه خود علت ان می باشد.
حتی از نقطه نظر نظامی نیز، مبارزه با داعش، نمادی گنگ از باتلاق گسترده ای موسوم به بحران سوریه بیش نیست. زیرا "داعش" توانسته است تاکنون نزدیک به چهل در صد از خاک سوریه را به کمک حامیان خود به تصرف دراورد. برخلاف افراطیون جهادی دیگر( برای مثال القاعده)، داعش در درون مرزهای کشور خاصی فعالیت نمیکند و درصورت اشغال کوبانی خواهد توانست سرزمین پهناوری میان حلب درسوریه، بخشی از عراق تا مرزهای ترکیه را تحت کنترل نیروهای خود قرار دهد.
براساس ارکان سه گانه ی نظامی "استیلا"، "پاکسازی" و "سیطره"، میتوان دلیل شکست اقدامات نظامی را بدینسان توجیه نمود: به فرض انکه نیروهای ارتش عراق بهمراهی نیروهای نظامی کرد، یا ارتش ترکیه و یا نیروهای متحد تحت رهبری امریکا موفق شوند بر مناطق اشغال شده توسط "داعش" استیلا یافته و سپس انجا را پاکسازی کنند، کنترل و سیطره بر مناطق ازادشده بر عهده ی که خواهد بود؟ ایا در پی بازپس گرفتن اراضی اشغال شده از دست کثیف نیروهای داعش، دولت ترکیه با واگذاری بخشی از ان اراضی به گروه مارکسیست لنینیستی پ ک ک، که امکان تشکیل دولتی مینیاتوری را برای خود فراهم می بیند، موافقت خواهد کرد؟
ایا واگذاری این اراضی پس از پاکسازی نیروهای داعش به رژیم سوریه که در حال حاضرفقط بر چهل درصد از خاک سوریه سیطره دارد قابل تصور است؟
برخی مقامات در واشینگتن و اسرائیل معتقد هستند، می بایستی به دولت بشار اسد یاری کرد، تا کنترل کامل بر اراضی سوریه را مجددا بدست گیرد؛ لیکن ایا مخالفان بشار اسد پس ازینهمه ماجرای خونین، گریبان سرنوشت خود را به بشار اسد خواهند سپرد؟ علاوه برین در شرایط کنونی نمیتوان اثری از انگیزه و دلایلی قوی از سوی جناحی یافت، که مایل و قادر به سیطره بر سراسر خاک سوریه باشد و دولت سوریه نیز ازین امر مستثنی نیست! زیرا هر که چنین داعیه ای در سر داشته باشد، همچون هدفی اسان در معرض تهاجم سایر جناح های مخالف دیگر درین بازی مرگبار قرار خواهد گرفت!
برخی از اگاهان سیاسی برین باورند، که دولت سوریه دچار مرگ بالینی شده است و امیدی به بهبود ان نیست؛ برخی دیگر برین باورند که امپریالیسم غرب در تجزیه ی "سرزمین شام" خطوط مرزی را بدون درنظر گرفتن تفاوت های قومی و مذهبی مردم این منطقه و بیتوجه به ارمان های گوناگون انها تعیین کرده است وبهمین دلیل، هیچیک از انها از ان خرسند نیست.
ده سال پیش "جوزف بایدن" طرحی مبنی بر تجزیه عراق به سه کشور جداگانه ارائه نمود وهماکنون، روزانه هزاران اعلامیه درین باره درسرتاسر سوریه در گردش است! درست است که امروزه می بایستی نیروها را در جهت نابودی دشمنی بنام داعش متمرکز کرد، لیکن پیروزی نهائی هنگامی حاصل میشود، که دولتی در سوریه مستقر شود، که اهداف و امال کلیه ی نیروهای درگیر این ماجرا را پوشش داده باشد.
خردمند واقعی کسی ست، که در اوج درگیری و جنگ نیز به پیامدهای واقعه پس از اختتام ان و توازن قوا در اینده بیندیشد! مثالی برای روشن شدن ماجرا: ازادساختن خاک سوریه و پاکسازی داعش پسندیده، ولی ایا واگذاری بخشی از خاک سوریه (بعنوان مثال به نیروئی مانند پ ک ک ) به خیال انکه انها معتدل تر از داعشی ها هستند، بدان نمی ماند که تکه گوشتی را از ماهیتابه برداشته و مستقیم روی اتش بیاندازند!؟
پرداختن به نظریه هائی که هدف غائی انها تجزیه سوریه است، یکبار دیگر طعنه مشهورغربی ها که بلی "عرب ها قادر به اداره جوامع خود، بدون بکارگیری ترور و خشونت نیستند!" را بر سر زبانها خواهد افکند! پنداری کشورهائی مانند استرالیا، امریکا، هند و سایر کشورهای جهان جملگی، حاضر و اماده از اسمان بزمین منتقل شده اند، که با "ساختگی" و بی اهمیت خواندن کشور سوریه ، قصد تجزیه انرا در پیش گرفته اند!
تنها گزینه واقع بینانه این است که به احیای دولت سوریه در یک محیط به طور کامل جدید دست یافت. راه حلی که قادر خواهد بود «بهشت امن» ی با مستقر کردن سپاه حافظ صلح سازمان ملل متحد و نظارت مستقیم ان سازمان بر مناطق مرزی سوریه با ترکیه، لبنان، اردن و عراق نخست ارامش برقرار کند، تا زمینه مساعدی برای ایجاد گفت و گو های بین المللی، با هدف مشارکت دادن کلیه ی جناح های سیاسی -در حال حاضر درگیر- و تقسیم قدرت میان انها فراهم گردد و در نهایت به استقرار دولتی با ثبات در سوریه بیانجامد. این امر می بایستی توسط کانون های قدرت جهانی و اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل، که نقش واسطه در دستیابی مردم سوریه به میثاقی ملی را ایفا می کند که بدون تجزیه سوریه قابل تحقق است.
(ترجمه به مضمون، ازاد، با بکارگیری زبانهای کمکی و مترجم گوگل)
